Iedereen in het spel weet dat je niet iedereen altijd tevreden kunt stellen en moet leren omgaan met kritiek, hoe hard die soms ook mag zijn.

De behandeling van Özil was streng, zelfs volgens de normale normen, maar toch wordt van de 30-jarige nog steeds verwacht dat hij al het sluipschutters negeert en de goederen voor Arsenal produceert in een positie waar spelen met vrijheid essentieel is voor zijn impact op een spel.

Dus hoe slaagt de voormalige Duitse international erin om zich te scheiden van het circus dat hem van het veld heeft gevolgd?

"Kijk, ik weet dat er mensen zijn die mij aardig vinden, er zijn ook mensen die mij niet mogen", zegt hij.

“Dit is een feit in het leven. Maar wat voor mij belangrijk is, is wat de mensen in mijn binnenste cirkel me vertellen.

'Het kan me niet schelen wat mensen daarbuiten zeggen. Het heeft geen invloed op mij.

“Als de coach, of mensen in mijn kring, mij zeggen: 'Mesut, je moet dit doen, of moet dat', dan luister ik. Ik neem dat en werk eraan.

'Maar ik kijk niet naar wat iemand anders zegt. Het heeft echt geen invloed op mij. "

Om welke reden dan ook tijdens zijn carrière waarin hij in drie van Europa's grootste competities speelde, lijkt Özil een zondebok te zijn geworden als het niet goed is gegaan met zijn ploeg.

​

Zijn tijd bij Real Madrid bracht een La Liga-titel met zich mee, maar ook kritiek op zijn impact tijdens een tumultueuze periode van conflict binnen de club. Bij Arsenal werd dat nog versneld door een gebrek aan begrip van zijn lome stijl en misschien door jaloezie over zijn laatste miljoenencontract.

En erger nog, op internationaal niveau, ondanks dat hij een gevierd WK-winnaar was, was hij het die de dupe was van de tekortkomingen van Duitsland in Rusland 2018 - grotendeels gebaseerd op zijn Turkse wortels in plaats van een beredeneerde analyse van waarom het land flopte.

"Ik ben Duits als we winnen, een immigrant als we verliezen", zei Özil terwijl hij aanhaalde wat hij beschouwde als discriminatie achter zijn beslissing om te stoppen met spelen voor zijn land.

Özil's vermogen om de critici van zich af te schudden komt misschien voort uit de lessen die hij als kind leerde toen hij opgroeide in een multicultureel gebied van de industriële Duitse stad Gelnsenkirchen.

Voor hem was voetbal zijn ontsnapping uit de harde verdeeldheid van het echte leven.

“De buurt waarin ik ben opgegroeid, was er een waar veel buitenlanders zich hadden gevestigd. Niet alleen Turken, maar mensen van overal: Libanees, Midden-Oosters, Afrikaans, een echte mengelmoes.

​

“Het was misschien niet de leukste buurt of de mooiste, maar ik had zoveel vrienden in de buurt, vrienden met al die verschillende achtergronden, en dat betekende dat ik van mijn jeugd daar hield.

“Sommige gezinnen in mijn buurt maakten af ​​en toe moeilijke tijden door en voetbal was het antwoord voor ons kinderen. Het was een ontsnapping voor ons.

“Je hield van spelen omdat je daardoor geen problemen had. Je zou op het veld staan ​​en voetbal zou het enige zijn.

“Het maakte niet uit of je rijk of arm was, of Duits of Turks. Voetbal verenigde ons en daarna zouden we altijd in zo'n goede bui zijn. "

Er waren genoeg uitdagingen voor Özil als kind, groeiend in een gezin dat strijdt tegen armoede. En weg van de schijn van publiciteit, heeft hij stilletjes veel tijd en geld gedoneerd om mensen in vergelijkbare situaties te helpen.

Hij betaalde 23 jongeren in Brazilië om medische operaties te ondergaan nadat hij in 2014 het WK in het land had gewonnen, en heeft zich ook aangesloten bij het Asian Football Development Project om een ​​vluchtelingenkamp in Jordanië te bezoeken.

Die ervaringen lijken een blijvende impact te hebben gehad en gaven Özil de vrijheid om zich af te scheiden van de critici. Diep van binnen is voetbal voor hem nog steeds het spel dat hij urenlang met zijn vrienden in een kooi speelde.

Hij voegde eraan toe: 'Ik ging naar het vluchtelingenkamp in Zatari (Jordanië) om de kinderen te zien om te zien of ik ze een geweldig moment kon bezorgen, dat was een van de grootste ervaringen die me raakte, het veranderde me.

'Ik hou van voetbal, voetbal is mijn passie - daarom speel ik. Mijn hobby werd mijn beroep en ik vind het heerlijk om op het veld te zijn.

'Maar ik weet dat er een leven is buiten het veld. Als ik naar huis ga, of na een wedstrijd, dan zit ik in een normaal leven, als ik iets terug kan geven, dan doe ik het. '